De Britse schrijver, redacteur en vertaler Daniel Hahn (alle links [en]) blogt over zijn voortgang bij het vertalen van Flores azuis, een roman van de Braziliaanse schrijfster Carola Saavedra, uit het Portugees naar het Engels, een proces dat “zowel eenvoudig als onmogelijk is”:

So over these next couple of months I’m going to try to articulate what for me are the delights and frustrations of the work of translating a novel. I’m going to try to give an insight into the processes that go into that work. I’m going to try to convey what it actually feels like to live inside someone else’s writing so completely and so attentively that in time you feel capable of faking it yourself, and faking it so well – with all its joys and idiosyncrasies – that your writing voice ends up seeming somehow identical to your author’s, and that you seem to be performing a magical transformation whose magic lies in the very fact that nothing is changed at all. (Except – yes, of course – along the way every individual word has been removed and replaced.)

De komende maanden ga ik dus proberen uit te drukken wat voor mij het mooie en het frustrerende is aan het vertalen van een roman. Ik zal proberen een kijkje te geven in de processen die daarbij komen kijken. Ik zal proberen over te brengen hoe het voelt om zo volledig en aandachtig in het geschrevene van een ander te leven dat je in de loop van de tijd denkt dat je het zelf kunt nadoen, en dat je het zo goed kunt nadoen, met alle leuke dingen en eigenaardigheden, dat je schrijfstijl uiteindelijk haast identiek is aan die van je schrijver en dat je een magische transformatie lijkt uit te voeren waarvan de magie ligt in het feit dat er helemaal niets wordt veranderd. (Behalve natuurlijk dat onderweg alle woorden stuk voor stuk zijn verwijderd en vervangen.)

Het boek begint met een liefdesbrief aan een niet benoemde ontvanger, en het eenvoudige begin van een brief levert al een groot aantal onverwachte keuzes op. Bekijk hier de hele serie tot nu toe.