Tunesië: Netizens uiten frustratie over trage wetgeving

Deze post maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de Tunesische revolutie van 2011.

Tunesische netizens zetten zich achter hun toetsenborden en touchscreens om hun frustratie te uiten over de prestaties van hun volksvertegenwoordigers in de grondwetgevende vergadering van het land. Zes maanden na hun verkiezing lijken parlementsleden en regeringsfunctionarissen het een zware uitdaging te vinden om te voldoen aan de uiteenlopende en vaak overdreven verwachtingen van het volk: een welvarend post-revolutionair tijdperk waarin de werkloosheid daalt tot 2 procent en de economische groei de 5% bereikt, zoals in de oude tijd van Ben Ali.

Veel Tunesiërs publiceren brieven over hun ontevredenheid over de prestaties van hun vertegenwoordigers. Sommigen beschuldigen het ministerie van Binnenlandse Zaken ervan dat het de moslimfundamentalisten niet onder controle heeft- gewelddadige groepen die op veel plaatsen in Tunesië een serieuze bedreiging van de veiligheid vormen. Deze groepen identificeren zich met de salafisten [en], een beweging van fundamentalistische islamisten die geloven in een nogal stijve interpretatie van de islam. Intellectuelen spreken zich hierover uit, terwijl de aanvallen van de salafisten onverminderd doorgaan.

Olfa Youssef, een bekende schrijfster en professor aan de universiteit, schreef op haar blog [ar]:

لا شرعيّة لمن يعرّض أبناء بلدي للخطر
في كلمتين
– حكومة لا تحمي مواطنيها إمّا عاجزة وعليها أن ترحل…أو متواطئة وعليها أيضا أن ترحل
– لا شرعيّة لمن يعرّض أبناء بلدي للخطر ولمن يجعل رجال الأمن يشكون من عدم السّماح لهم بتحقيق الأمن
Degenen die mijn landgenoten in gevaar brengen, hebben geen legitimiteit.
In een notendop:
– Een regering die haar burgers niet beschermt of daar niet toe in staat is, moet opstappen…en een regering die zich ernaar voegt ook.
– Geen legitimiteit voor degenen die mijn landgenoten in gevaar brengen en zorgen dat de politie de orde en veiligheid niet kan herstellen.

De Tunesische blogosfeer laat zijn stem in deze zaak ook horen. Reveur Tounnsi – Tunesische dromer – veroordeelt het recente geweld van de salafisten in Tunesië. Hij schrijft [fr]:

On a rêvé d’un pays libre
On a rêvé d’une citoyenneté à par entière
On a rêvé d’une dignité
On a rêvé d’une égalité sociale
On a rêvé de la sainte liberté
On a rêvé et c’est grâce à nos rêves que nous avons avenacé
Lendemain on s’est réveillé sur des drapeaux noirs
Des « takbir »
Sur La violence l’arrogance et l’intolérance
Sur des maisons et des hôtels brûler
C’était la fin du beau rêve
C’était le début des cauchemars

We droomden over een vrij land
We droomden over volledig burgerschap
We droomden over waardigheid
We droomden over maatschappelijke gelijkheid
We droomden over de heilige vrijheid
We droomden en door die dromen konden we vooruit
De volgende dag werden we wakker met
zwarte vlaggen [verwijzend naar salafistische vlaggen waar vaak Al Qaïda-vlaggen worden gebruikt]
Veel takbirs [de islamitische spreuk “Er is geen andere god dan Allah. Mohammed is de profeet van Allah]
Geweld, arrogantie en intolerantie
Huizen en hotels, in brand gestoken
Dit was het einde van een mooie droom
Dit is het begin van een nachtmerrie

Doordat de regering deze ernstige problemen en de economie niet aanpakt, heeft de oppositie in Tunesië voorgesteld een nieuwe “regering van nationale eenheid” te vormen, door de door islamisten geleide regering te vervangen door onafhankelijke technocraten. Dit voorstel leidde tot meer commentaar. Over de oppositie wordt nu gezegd dat ze proberen de wil van het volk te negeren, dat bij de vorige verkiezingen unaniem koos voor de Ennahda-partij.

Het gevoel op straat is dat politici niet meer te vertrouwen zijn, omdat er nog maar een paar zijn die naar hun kiezers luisteren. Met zegt dat het volk is verdeeld in aanvallers en slachtoffers, waardoor een ongezonde omgeving is ontstaan waarin geen echte democratie kan worden opgebouwd en geen echt beleid om de economie te verbeteren kan worden opgesteld.

Tarek Kahlaoui, hoofd van het Instituut voor Strategisch Onderzoek, schrijft op zijn Facebook-pagina [ar]:

[…]
السؤال الحقيقي في رايي متى نخرج من حالة التخمر السياسي و متى سندخل حياة سياسية عصرية قائمة على نقد سياسات الحكم بعد تنفيذها وطرح بدائل لها
Naar mijn mening is de echte vraag wanneer we uit de politieke euforie komen en een nieuwe politieke fase in gaan, een fase die modern is en die is gebaseerd op het bekritiseren van het beleid van de heersende partijden nadat het is geïmplementeerd en op het voorstellen van alternatieven.

Op het collectieve Tunesische blog Nawaat werd een enquête geplaatst over de prestaties van de regering. De beoordelingen “middelmatig” en “misleidend” kregen 41% en 26% van de stemmen, terwijl “goed” 13% kreeg – een laag cijfer dat niet tevreden stelt.

islam regering Ennahda islamisten Tunesië salafisten

Intussen is de grondwetgevende vergadering nog steeds bezig met het opstellen van de nieuwe begroting voor de interim-regering, wat de frustratie bij het volk nog groter maakt. De interim-regering heeft eind maart een begrotingswet opgesteld en de afgevaardigden zijn nog steeds bezig om de artikelen te bespreken.

Moncef Marzouki, die toen hij werd aangewezen als president door de Tunesiërs werd binnengehaald als de eerste mensenrechtenactivist die president werd, reageert ook niet op de vraag van het volk naar veiligheid en welvaart. De grondwetgevende vergadering heeft verschillende wetten aangenomen waardoor de president veel van de macht is kwijtgeraakt die de vroegere presidenten van Tunesië wel hadden.

Er wordt nu hard commentaar geleverd op de president, zoals in deze poster die online rondgaat:

De Arabische tekst betekent:

Pardon, meneer de president, ze hebben ons voor de gek gehouden. We dachten dat u een felle verdediger van de vrijheid was. Ze hebben ons voor de gek gehouden. We dachten dat u moedig genoeg was om de juiste woorden te spreken en criminele daden te veroordelen. Ze hebben ons voor de gek gehouden. We dachten dat u net zo was als Mandela (Nelson) en dat u niet om macht geeft. Ze hebben ons voor de gek gehouden. We dachten dat u van het volk was en dat u oneerlijkheid, onderdrukking, armoede en marginalisatie niet goedkeurt. Ze hebben ons voor de gek gehouden. We dachten dat u hoog opgeleid en intellectueel was en dat u zich zorgen maakte om journalisten, kunstenaars en intellectuelen. Ze hebben ons voor de gek gehouden. [….]

Een andere Tunesische blogger, Ons Bouali, richtte [fr] een blogpost aan de president. De post verwijst naar een sit-in door salafisten in een Tunesische universiteit waarbij bijna twee maanden lang de dagelijkse colleges werden verstoord. Ze blogt [fr]:

Monsieur le Président, êtes-vous Tunisien?

[…]Sortez de votre silence Monsieur des Droits de l’Homme. Qu’avez-vous à dire concernant la violation d’une institution publique qu’est l’université de Manouba par une poignée d’ignares ? C’est moins « la horde des touristes pacifiques » que l’invasion salafiste qui nous menace. L’amour du pouvoir a-t-il eu raison de vos principes ? Revenez à votre raison Monsieur le Président. « Travail, liberté, dignité ». Il y a à peine un an, ensemble au Trocadéro nous le criions.

Meneer de president, bent u Tunesisch?

Doorbreek uw stilte, meneer de mensenrechtenactivist. Wat hebt u te zeggen over de schending van een openbare instelling als de universiteit van Mannouba door een groep onwetende mensen? We worden niet bedreigd door “een horde vreedzame toeristen”, maar door een salafistische invasie. Heeft de macht uw principes laten verdwijnen? Kom tot uw positieven, meneer de president. “Werkgelegenheid, vrijheid, waardigheid.” Daar riepen we samen om, nog maar een jaar geleden.

De verontwaardiging wordt niet alleen veroorzaakt door het kabinet. De grondwetgevende vergadering kreeg het ook te verduren nadat een voorstel werd gedaan om het salaris van de volksvertegenwoordigers te verhogen van 2300 Tunesische dinar (1140 euro) naar 5900 TND (1800 euro).

Amira Yahyaoui, een activist van OpenGov, tweette [fr]:

@Mira404: Meanwhile, François Hollande président de la France est allé au sommet européen à Bruxelles en train. ‪#TnAC‬ #4200

@Mira404: Intussen ging de Franse president François Hollande met de trein naar de Europese top in Brussel. #TnAc (Tunesische grondwetgevende vergadering) #4200.

Er verschenen meer satirische blogposts over deze salarisverhoging, die inmiddels, na lange onderhandelingen, door de regering is geweigerd.

Blogger Weld El Kabaria schreef [fr]:

Salaire de 4200 dinars et quoi encore ?

Je suis un député dans l'ANC et je ne fait que ramasser de l'argent …
900 dinars c'est peu pour avoir une belle villa avec une picine, c'est l'été comme vous savez il me faudra un lieu intime ou je peux me bronzer avec mes amis…

Een salaris van 4200 dinar. Nou en?

Ik ben afgevaardigde in de Tunesische grondwetgevende vergadering en ik doe niets anders dan geld verzamelen.
900 dinar (een goed salaris in Tunesië) is te weinig voor een mooie villa met zwembad. Vergeet niet dat het zomer is. Ik heb wat privacy nodig om te kunnen zonnebaden met mijn vrienden…

Online bleven de negatieve reacties binnenkomen, zoals op de foto hieronder:

Weet u zeker dat u de “Grondwetgevende vergadering” naar de Prullenbak wilt verplaatsen?

Op YouTube wordt in deze video van Nawaat aan Tunesiërs uit alle lagen van de maatschappij gevraagd wat ze vinden van de salarisverhoging voor afgevaardigden:

Iedereen die het werd gevraagd was tegen de verhoging. “Lang leve Ben Ali” – de verjaagde Tunesische president – wordt gezegd op 3:00.

In werkelijkheid is de waarheid ingewikkelder dan de meeste Tunesiërs zich realiseren. Adel Bisli legt perfect uit waarom de grondwetgevende vergadering niet in staat is om een van de belangrijkste missies, het opstellen van de nieuwe grondwet, uit te voeren.

Bisli neemt op zijn blog [fr] de tijd om uit te leggen hoe complex de taken van de grondwetgevende vergadering momenteel zijn:

Personnellement, je pense que l’ANC a été maudite par son 1er texte qu’elle a adopté : l’OPPP.

Par ce texte, l’ANC s’est attribuée beaucoup taches législatives dont la plupart sont à la fois compliques et complexes dont notamment des textes relatifs à la magistrature, instance des élections, de l’information, de la justice transitionnelle et surtout, le texte électoral.

Avec l’absence de vision claire et précise sur ces questions et la non considération du caractère trop hétéroclite de la Constituante et ses composantes partisanes, l’Assemblée ne sait plus quoi faire en priorité.

La simple lecture du texte de l’OPPP laisse entendre que l’ANC s’est engagée à les adopter avant même la Constitution. Or, il s’avère que tout le monde se rend compte aujourd’hui que l’adoption de tels textes dépendait largement des principes fondamentaux que la Constituante doit se faire de ces questions fondamentales.

Ainsi, si l’ANC adopte dans les semaines à venir de pareils textes, elle va inéluctablement adopter certains principes fondamentaux qui y seront insérés. Par là même, elle se trouvera encore une fois prisonnière de ses choix.

Persoonlijk denk ik dat de Tunesische grondwetgevende vergadering vervloekt is door de eerste tekst die is aangenomen.

Met deze tekst heeft de vergadering een groot aantal wetgevende taken op zich genomen, die vaak zowel gecompliceerd als ingewikkeld zijn, waaronder teksten met betrekking tot de rechterlijke macht, verkiezingen die moeten worden uitgeschreven, informatie, overgangsrecht en vooral de verkiezingswet.

Omdat er geen helder en exact idee is over deze zaken en omdat de componenten en partijen die de grondwetgevende vergadering vormen verre van heterogeen zijn, weet de vergadering niet waar te beginnen.

Als je deze tekst leest, lijkt het erop dat de vergadering van plan is de hierboven genoemde teksten aan te nemen voordat ze de grondwet hebben opgesteld. Maar nu blijkt dat de afgevaardigden zich realiseren dat het aannemen van dergelijke teksten grotendeels afhankelijk is van fundamentele principes.

Dus als de vergadering de komende weken dergelijke artikelen aanneemt, nemen ze onvermijdelijk ook enkele basisprincipes aan die zullen worden opgenomen. Zo zijn ze een opnieuw gevangenen van hun eigen keuze.

Naast dit juridische aspect van hun taak wordt van de afgevaardigden vaak gezegd dat ze geen goed werk doen in de vergadering. Wafa Ben Hassine, een Tunesisch-Amerikaanse activist van OpenGove, postte op Nawaat:

[…] What ended up happening over the course of these five days, however, only shows how inefficient the assembly can be. Assembly members were incredibly repetitive in their speeches – each echoing the other (especially when the speakers from the same party). Part of the reason why they were so repetitive is that since the conversation was carried on for five days, many members did not catch their colleagues’ speeches – tea, coffee, and cigarettes have a lot to do with why the assembly members can’t be found in the assembly room sometimes.

[…] Wat er gedurende deze vijf dagen uiteindelijk gebeurde, toont alleen maar aan hoe inefficiënt de vergadering kan zijn. De leden van de vergadering herhaalden zichzelf ongelooflijk vaak in hun toespraken. Ze waren echo's van elkaar (vooral als ze namens dezelfde partij spraken). Een van de redenen waarom ze zich zo vaak herhaalden is dat de discussie vijf dagen duurde. Veel leden hoorden de toespraken van hun collega's niet. Thee, koffie en sigaretten zijn belangrijke redenen waarom de leden van de vergadering niet altijd in de vergaderzaal te vinden zijn.

corruptie islamisten Ennahda incompetent

Er hangen andere klachten in de lucht.

Intussen postte Tarek Cheniti, VN-adviseur in Tunesië, een klacht op de Tunesische anti-corruptiewebsite. De tekst:

Sommige leden van de vergadering verlieten een van de plenaire sessies op 3 mei 2012 om hun gast te verwelkomen op het vliegveld Tunis-Carthage. Het bezoek is niet officieel en gaat de volksvertegenwoordiger op geen enkele manier aan. Deze afgevaardigden negeerden taken waarvoor ze door de belastingbetalers worden betaald en deze overtreding kan worden gezien als het weigeren van verplichtingen ten gunste van persoonlijke belangen en ongerechtvaardigd gebruik van openbaar bezit voor persoonlijke belangen.

Cheniti kreeg geen antwoord op zijn klacht.

Ook werden twee leden van de vergadering betrapt bij het vervalsen [en] van stemmen, maar het leven ging door. Die houding versterkte de publieke opinie – van degenen die toch al niet tevreden waren over de trage vooruitgang.

De situatie blijft kritiek.

Deze post maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de Tunesische revolutie van 2011.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.