Oekraïne: Het levensverhaal van Anna Boiko

Ik wil jullie over mijn oma vertellen, Anna Boiko. Ze werd geboren en leeft nog steeds in het dorp Yaglush in het district Rogatyn in Ivano-Frankivsk Oblast. Zij is een vrolijk, getalenteerd en sterk mens. Iemand die veel heeft meegemaakt en vol zit met kennis en herinneringen.

Zo begint [uk] Anna Boiko’s kleindochter, Olya Suprun, haar blog “Het levensverhaal van Anna Boiko” [uk]. Olya deelt de herinneringen van haar grootmoeder online, waaronder gebeurtenissen uit het leven van haar familie en andere inwoners van Yaglush.

Yaglush, het geboortedorp van haar grootmoeder, ligt in de huidige Ivano-Frankivsk regio in het westen van Oekraïne. Dit gebied hoorde vanaf 1772 bij het Oostenrijks-Hongaarse Rijk, gedurende een korte periode na de Eerste Wereldoorlog bij de West-Oekraïense Volksrepubliek en tussen de twee wereldoorlogen in de twintiger en dertiger jaren bij Polen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebied eerst door het sovjetleger en later door dat van Nazi-Duitsland bezet, daarna hoorde het vanaf 1944 tot de onafhankelijkheid [en] van Oekraïne in 1991 bij de Sovjet-Unie.

Anna Boiko en haar echtgenoot Mykhailo. Foto gescand door Olya Suprun, gebruikt met toestemming.

De herinneringen van Anna Boiko zoals opgeschreven door haar kleindochter, gaan terug tot 1939 en vertellen over de ervaringen van de inwoners van Yaglush tijdens de overgang van het Poolse naar het sovjetregime [en], de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende terugkeer van de sovjetmacht. Pijnlijke hoofdstukken uit de geschiedenis van Oekraïne komen aan de orde, zoals de bezetting door de Nazi's, de onderdrukking en deportaties van de plaatselijke bevolking tijdens de vroege jaren van het communisme en het lot van de partizanen die vochten in het Oekraïense Partizanenleger [en].

Zo beschrijft Anna [uk] het dorpsleven aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog:

Politiek was het ook een onzekere tijd: [mensen] verwachtten dat het betere tijden zou zijn dan onder Polen, maar het werd niet beter. De arrestaties en vervolgingen begonnen. Verschillende families werden naar Siberië gedeporteerd: Zakhariy Zliukovsky, Dutka en nog een aantal families die zich hier vanuit Polen gevestigd hadden. Het land van de landeigenaar werd verdeeld en [mijn] moeder kreeg een paar honderd [vierkante meter]. Maar het was kleigrond en ontoegankelijk als het regende: er was geen goede weg.

[…]

In die tijd dreigde de oorlog tegen de Duitsers al. Ik kan me herinneren dat het een zondag was, een heldere en zonnige dag. Oma was thuis met een buurvrouw aan het kletsen. Ik ging naar buiten om de kippen los te laten […]. Plotseling [hoorde ik] een luid gedreun van onweer – een keer, toen nog eens. Ik rende naar huis en zei tegen grootmoeder: “Oma, breng de kippen naar binnen. Het gaat zo regenen!” Maar de lucht was helder, er was geen enkele wolk en er was geen naderende storm te zien. Algauw kwam moeder thuis en vertelde dat ze in het dorp gehoord had dat de oorlog begonnen was! Het was geen donder, maar het geluid van vallende bommen. Vanaf die dag werden de mensen heel voorzichtig. Het was 1941.

Ondanks de moeilijke jeugd van haar oma, beschrijft Olya haar als een bijdehante en nieuwsgierige 75-jarige vrouw, die gedichten en memoires schrijft, mooi borduurwerk maakt, computerspelletjes speelt en graag kookt. Olya publiceert vaak gedichten en recepten van Anna en haar verhalen over het dagelijks leven in het dorp, waarbij ze in het bijzonder aandacht besteed aan de gewoontes en tradities die de dorpsbewoners in stand houden.

Traditionele gerechten gemaakt door Anna Boiko voor het diner met twaalf gerechten op Kerstavond. Foto door Olya Suprun, gebruikt met toestemming.

In een van haar blogs geeft Olya toe [uk] dat bloggen iets nieuws is voor haar en dat ze zich realiseert dat haar blog nogal ongewoon is:

Ik weet dat dit blog nogal raar is en een ongewone vorm heeft: een vreemd, onbekend huis op de achtergrond, impopulaire verhalen waarin het moeilijk is om een betekenis te vinden en bovendien is de verteller daarvan, mijn grootmoeder, niet de schrijver van dit blog… Maar het is niet [bedoeld] voor ranglijsten of voor winst; je moet tussen de regels door lezen om het belang ervan te begrijpen…

Anna Boiko leest samen met haar man een blog over haarzelf. Foto door Olya Suprun, gebruikt met toestemming.

Het lijkt er echter op dat de populariteit van Het levensverhaal van Anna Boiko [uk] de verwachtingen van de schrijfster al overtroffen heeft. In 2011 werd het bekroond als beste persoonlijke blog bij de prijsuitreiking voor Beste Oekraïense Blogs [uk] en het aantal lezers en fans blijft groeien.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.