Foto gemaakt door Ed Kashi. Alle rechten voorbehouden. Gebruikt met toestemming.

Een epidemie van fatale chronische nierziekte [en] doodt suikerrietarbeiders in Nicaragua [en] op een verontrustend tempo. De fotojournalist Ed Kashi [en] legt de verhalen van deze mensen vast om op deze manier “aandacht en middelen aan te trekken die kunnen helpen levens te redden”. 

Kashi legt in zijn crowdfundingcampagne via Indie Voices uit:

We zijn in de ban van suiker. Maar waar komt onze geliefde zoetstof vandaan? En wie zorgt voor de gewassen? Nog belangrijker, hoe beïnvloedt de suikerteelt hen? 

In Nicaragua, dat 40% van zijn suiker naar de VS exporteert, is de gemiddelde levensverwachting van een man die suikerriet oogst 49 jaar. De oorzaak van deze jonge dood is een epidemie van fatale chronische nierziekte. In het plaatsje Chichigalpa, vaak “het eiland van de weduwen” genoemd, bevinden één op de drie mannen zich in de laatste fase van nierfalen. Deze fatale ziekte is niet alleen een crisis van de volksgezondheid maar ook een sociaal onrecht. De oorzaak van de epidemie is onbekend daarom zetten wij dit documentaireproject op. 

Foto gemaakt door Ed Kashi. Alle rechten voorbehouden. Gebruikt met toestemming. 

De New York Times heeft recent de foto's van Kashi opgenomen in hun blog LENS. In een post naar aanleiding van het project schrijft David Gonzalez het volgende: 

Wat hij aantrof toen hij in Nicaragua arriveerde is zorgwekkend: er waren dagelijks begrafenissen en er waren aanwijzingen dat jongere arbeiders ook ziek werden. Een voormalige Sandinista-commandant die de afgelopen 20 jaar op de suikerrietvelden had gewerkt overleed een maand nadat Dhr. Kashi hem fotografeerde. Dhr. Kashi ontdekte ook hoe de nierziekte arbeiders in India en Sri Lanka doodde. In deze regio's moet grootschalige mechanisering nog worden geïntroduceerd.

Gonzalez sluit zijn post af met een quote van Kashi over het doel van zijn project: 

“Hoe kunnen we visuele verhalen niet alleen gebruiken voor het vertellen van moeilijke verhalen maar ook om wat licht te brengen?” zei hij. “Dit is waarom ik in mijn dagelijkse praktijk als doel heb om de waardigheid en menselijkheid van de mensen die ik fotografeer te behouden en de ogen van mensen te openen opdat ze tenminste iets leren, en misschien zelfs actie ondernemen”. 

Foto gemaakt door Ed Kashi. Alle rechten voorbehouden. Gebruikt met toestemming. 

Kashi wil terugkeren naar Nicaragua om meer foto's en video's te maken om op die manier “onderwijs, steun en bewustwording in de gemeenschap te genereren”. 

Uiteindelijk kan dit beeldmateriaal gebruikt worden voor lokale informatie- en bewustwordingsprogramma's die de problemen behandelen waarmee arbeiders en hun families worden geconfronteerd. Daarnaast hebben de programma's als doel om debat rondom het onderwerp los te maken in Nicaragua, de ontwikkeling van door de gemeenschap geleidde oplossingen te bewerkstelligen en om het netwerk van mensen die bereid zijn zich uit te spreken te vergroten. 

Wereldwijde gedrukte en digitale media kunnen het beeldmateriaal gebruiken om de aandacht te vergroten voor dit groeiende gezondheidsprobleem in een industrie die verantwoordelijk is voor een product dat over bijna de hele wereld wordt gebruikt: suiker. In aanvulling daarop stel ik mijn werk (film en fotografie) beschikbaar aan La Isla Foundation en alle andere groepen die aandacht proberen te verkrijgen voor deze zaak, getroffen families ondersteunen en dit groeiende arbeidsgevaar proberen uit te roeien. 

Ga naar Indie Voices [en] om meer van Kashi's foto's te zien en zijn campagne te ondersteunen voor het documentaireproject “Het eiland van de weduwen”. U kunt hem ook volgen op Twitter en Facebook.