#OccupyMyself: Bekentenissen van een Facebook- en Twitterdeserteur

Online kat

“Ik was moe en angstig: ik was verslaafd aan sociale media.” Foto: Wm. Li (CC BY-NC-ND 2.0)

Ik zou waarschijnlijk nooit hebben geweten dat vorige maand de Social Media Week [en] werd georganiseerd als mijn Global Voices-collega Rayna er niet speciaal voor naar Londen was gekomen. Het schijnt zo’n belangrijk internationaal evenement te zijn dat iedereen die werkt voor Global Voices er eigenlijk vanaf moet weten. Maar ik niet: ik ben een socialemedia-deserteur.

Eerst liep ik weg bij Twitter. Na een periode van intensief gebruik tijdens de Braziliaanse landelijke verkiezingen in 2010 was ik afgepeigerd. Was het de overdosis informatie? Naast de fysieke vermoeidheid, gaf het besef dat ik niet overal bovenop kon zitten me een machteloos gevoel. Ik was verslaafd aan de energie en het geroezemoes van sociale media, maar kon het tempo niet meer volgen. Begin 2011 was ik helemaal weg.

Na aanzienlijke ontwenningsverschijnselen die mij nog regelmatig naar de loginpagina deden staren, begon ik me langzaam beter te voelen. Opeens had ik meer tijd en energie voor de dingen die ik vroeger leuk vond, zoals lezen, en dingen waarvoor ik tijd wilde hebben, zoals leren mediteren.

Vertrekken van Facebook was een meer doordachte beslissing. Na Twitter was het nog het enige zwarte gat dat mijn tijd opslurpte. Omdat ik ging beginnen aan een zware cursus psychosynthese en een nieuwe universitaire opleiding, was mijn vrije tijd te duur geworden, mijn aandacht te kostbaar. Ik wist dat Facebook me kon afleiden en me de focus op mijn innerlijk kon ontnemen, dus ik plande mijn vertrek vóór 2012 en nam afscheid van de paar vrienden die mijn updates nog in hun steeds drukkere tijdlijnen voorbij zagen komen. Ik deactiveerde in stilte mijn account, me ervan bewust dat ik verslavingsgevoelig ben en dat dat, en niet Twitter of Facebook, de oorzaak was van mijn probleem.

Wat ik heb gemist zijn de foto’s van pasgeboren baby’s en katjes van vrienden, uitnodigingen voor feestjes, interessante events en de dagelijkse updates van mensen om wie ik geef. Wat ik niet heb gemist zijn de uitnodigingen voor spelletjes, internethypes en de overvloed aan reclame. Bijkomend voordeel is dat ik selectiever ben geworden met de informatie die ik tot mij neem, de grondstof van mijn gedachten. Ik betreur dat maar een paar vrienden me briefjes of foto’s op een andere manier sturen, maar ik beken dat ikzelf ook niet zo goed ben in het onderhouden van contacten.

Ik mis het gevoel van verbonden zijn. Maar om eerlijk te zijn, als ik mensen tegenkom en we zo’n ‘heb-je-dat-niet-op-Facebook-gezien?’-gesprekje voeren, omdat ik iets gemist heb dat iedereen op zijn tijdlijn heeft zien langskomen, zeggen ze meestal: “O, ik wist niet dat je weg was.” Is dat een zinvol contact?

Ik mis Twitter of Facebook niet, maar ik beken dat ik vorig jaar een nep-account heb aangemaakt voor een goed doel [en], en dat ik dat account ben gaan gebruiken om de zwangerschap van een vriendin te volgen en zo weer in contact kwam met ons vertrouwde groepje van tien goeie vrienden. Ik ben echter een stille volger en weiger privébeslommeringen op mijn tijdlijn te zetten. Ik ben noodgedwongen begonnen met Google Plus omdat veel van mijn collega’s Hangouts zijn gaan gebruiken in plaats van Skype. En ik heb onlangs weer een Twitteraccount aangemaakt voor een dienst die ik aanbied, maar ik vond het niet te verdragen. Het voelde alsof ik midden op straat stond te schreeuwen in een menigte gillende mensen. Oorverdovend, en vervelend. Ik keerde snel weer terug naar mijn eigen innerlijke hashtag: #occupymyself [en].

Kat die ontsnapt

“Op een dag besloot ik te ontsnappen.” Foto van Eric Hacke (CC BY-NC 2.0)

Of ik ooit weer met sociale media zal beginnen? Ik weet het niet. Ik mis mijn oude vrienden. Ik mis de ontmoetingen met nieuwe gelijkgestemde mensen, zoals @giantpandinha, een van mijn beste ‘echte’ vrienden die ik nooit zou hebben ontmoet zonder Twitter. Ik mis de soms grappige berichten die langskomen. In mij zit nog steeds een klein stemmetje dat zegt dat ik niet meedoe. Soms overweeg ik me weer aan te melden, maar misschien moet ik wachten tot ik klaar ben met mijn studie en meer tijd heb. Ik hoop dat er tegen die tijd een dienst is die bewustere connecties faciliteert.

Maar dan, als ik meer tijd heb, wil ik misschien aan yoga gaan doen, of tuinieren, de natuur verkennen of alle andere dingen die nog op mijn todolijst staan. Ik geniet van de uren offline als ik een hele werkdag op internet heb gezeten. Ik zit nog steeds veel meer uren achter een computer dan ik zou willen en ik heb veel minder boeken gelezen dan ik had gehoopt, maar het is heerlijk om iedere dag te mediteren en mijn waardevolle innerlijke ruimte te verkennen, in plaats van me te laten afleiden door anderen. Tijd voor mezelf overhouden is de grootste verandering in mijn leven sinds ik zonder sociale media ben.

Ik vind het heerlijk dat als ik ergens mee bezig ben ik niet meer de dwang voel mijn status te checken, lezen, posten, melden, delen of te meten in aantallen ‘retweets’ of ‘likes’. Ik luister beter naar wat mensen zeggen en kan me volledig concentreren op wat ik meemaak. Zonder een overdosis externe afleiding heb ik een beter contact met mijzelf.

Omdat ik niet alleen genoegen neem met een bestaan zonder sociale media, heb ik me ook nog ingeschreven voor een Vipassana-retraite [en] waarbij ik tien dagen lang niets anders zal doen dan stilzitten en mediteren van 4 uur ’s ochtends tot 9 uur ’s avonds. Ik daag mijn Facebook- en Twittervrienden uit dat eens tien minuten vol te houden!

Zenkat

“Nu ben ik zen!” Foto van Evan Lovely (CC BY 2.0)

Paula Góes, uit Brazilië, is een tot inkeer gekomen socialemediaverslaafde en de Multilingual Editor van Global Voices.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.