Eind vorig jaar startte een groep Britse burgers een eenvoudige campagne om een einde te maken aan de detentie van kinderen en baby's door de immigratiedienst. De campagne, End Child Detention Now (ECDN) [en-alle links], heeft sindsdien de steun gekregen van een aantal bekende Britten en de groep heeft snel handtekeningen verzameld voor een petitie aan de Britse regering; inmiddels bevat deze petitie bijna 4.600 namen. In februari heb ik me bij de groep aangesloten om te helpen met de online campagne.

Het Verenigd Koninkrijk is het enige Europese land waar kinderen van asielzoekers voor onbeperkte tijd worden gedetineerd: het gaat om rond de 2.000 kinderen per jaar, die soms maandenlang vastzitten. Andere landen hebben al maatregelen genomen — Australië heeft bijvoorbeeld beloofd dat ze nooit meer kinderen zullen opsluiten in detentiecentra.

De campagne van ECDN wordt door vrijwilligers geleid en brengt ook zaken onder de aandacht van kinderen die als volwassenen worden behandeld terwijl ze in werkelijkheid onder de 18 zijn. Deze maand werd een 14-jarige jongen uit Afghanistan, ‘M&#39 (zijn naam is om juridische redenen niet bekendgemaakt), voor een volwassene aangezien en gearresteerd; hij stond op het punt om uit het Verenigd Koninkrijk te worden gedeporteerd toen een rechter zijn vrijlating gelastte in afwachting van een hoorzitting voor rechterlijke toetsing [de jongen staat op de foto hierboven, met zijn oudere broer].

Clare Sambrook, co-coördinator van de campagne, vertelt op de website OpenDemocracy het verhaal van M en dat van de 17-jarige Rima, die vluchtte uit Eritrea voor religieuze vervolging. Over het verhaal van Rima schrijft ze:

Rima vluchtte, verhuisde van het ene huis naar het andere en leefde tot 12 maanden geleden op straat toen Alison and Robert haar in huis namen als hun eigen dochter. In mei vorig jaar werd Rima opgepakt en opgesloten in Dungavel, een voormalige gevangenis.

Toen de advocaat van Rima een verzoek indiende voor rechterlijke toetsing, vervoerde de Britse immigratiedienst haar in een gevangenisbusje naar het 573 kilometer zuidelijker gelegen Yarl's Wood, het beruchte detentiecentrum van het bedrijf Serco in Bedfordshire, zodat ze buiten zijn bereik was. Een tweede toetsingsverzoek voorkwam dat ze werd gedeporteerd. Na zeven dagen in Yarl's Wood was Rima weer thuis.

Vervolgens liet de regering Rima afgelopen maand, op de dag na Valentijnsdag, weten dat ze binnen een paar weken gedwongen zou worden uitgezet naar Italië. Het gezin strijdt met alle macht voor gratie en vreest elke dag weer dat het arrestatieteam van de immigratiedienst op de stoep staat.

Sambrook gaat verder:

Er is nog niets beslist over het lot van M en van Rima — hier in Groot-Brittannië, een land waar asiel aanvragen een recht is, geen misdrijf, en waar elk kind er volgens de regering toe doet.

Ook andere projecten proberen de regering onder druk te zetten om de problemen rond de detentie van kinderen aan te pakken.

Zo heeft ook de NCADC (National Coalition of Anti-Deportion Campaigns) de zaak van M aangekaart en ideëen aangedragen voor verdere actie.

De organisatie Medical Justice roept artsen op om hun bezorgdheid over deze zaak uit te spreken. In hun petitie voor artsen schrijven ze:

Administratieve detentie is schadelijk voor kinderen, kan niet zonder schadelijke gevolgen worden uitgevoerd en is onacceptabel in een geciviliseerde maatschappij. Wij roepen op tot onmiddellijke beëindiging van deze praktijk die aantoonbare en blijvende schade aanbrengt aan de gezondheid van kinderen, zowel op de korte als de lange termijn.

Voorbeelden van andere, verwante groeperingen zijn Bail for Immigration Detainees en Citizens for Sanctuary.

De reguliere pers heeft, na de publicatie van een recent rapport, inmiddels veel aandacht aan de kwestie besteed. ECDN hoopt dat bloggers en gebruikers van sociale media ook steeds meer over het onderwerp zullen schrijven. De campagne kan worden gevolgd via @stop_child_det op Twitter en via een Facebook-groep.