Marokko: Aandacht voor kinderarbeid

Zineb Chtit in het ziekenhuis

Zineb Chtit in het ziekenhuis

Een jong meisje ligt in het ziekenhuis, onder de blauwe plekken als gevolg van de pakken slaag die ze heeft gekregen. Zineb Chtit werkt sinds haar tiende als dienstmeisje en dit is het enige leven dat ze kent: werken voor rijke werkgevers die haar sloegen en eten weigerden. Blogger A Moroccan About the World Around Him beschreef haar verwondingen in een recent artikel [en]:

Zainab was broodmager. Haar lichaam zat vol blauwe plekken en bloedingen van de slagen. Op haar lippen zaten brandwonden, aangebracht met een brandijzer. Haar borst en genitaliën waren verbrand met kokende olie. Ze kon niet lezen of schrijven. Ze weet niet hoe het is om met vriendjes en vriendinnetjes te spelen. Haar toekomst werd voor haar bepaald: altijd maar blijven werken tot ze er dood bij neervalt. En een paar dagen geleden gebeurde dat bijna.

Het verhaal van Zineb is helaas bij lange na geen uitzondering. In Marokko werken 177.000 kinderen onder de 15 jaar, waarvan 66.000 in het huishouden. En hoewel Marokko het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind heeft ondertekend, is de minimumleeftijd waarop kinderen mogen werken nog steeds 12 jaar [en], met minimale beperkingen. Er zijn talloze meldingen van mishandeling van huishoudelijk personeel, zoals deze [en] van Anouar Majid, redacteur van het tijdschrift Tingis. En toch verkopen families, gedwongen door armoede, nog steeds hun dochters aan de hoogste bieder, die ze aan het werk zet als dienstmeisje, soms 24 uur per dag. Blogger Sarah Alaoui beschrijft de hopeloze situatie [en] van de meeste jonge dienstmeisjes:

Deze straatarme vrouwen zonder opleiding zijn afkomstig uit dorpjes aan de rand van Marokkaanse steden. De enige mogelijkheid die ze hebben om hun gezin en kinderen te onderhouden is om een baantje als dienstmeisje aan te nemen bij de meest extravagante burgers in het land. Het stigma dat ze als gevolg van hun armoede al vanaf hun geboorte met zich meedragen, wordt nog eens benadrukt door dit symbolische beroep—een dienstmeisje zie je alleen, maar hoor je niet. Ze werken achter de schermen—net als de huiselven in de overbekende tovenaarsserie van J.K. Rowling.

Er zijn veel families in Marokko die hun dienstmeisjes niet alleen werk, maar ook een thuis proberen te bieden. Mijn grootmoeder zorgde er altijd voor dat de kinderen van haar dienstmeisjes samen met haar eigen kinderen en kleinkinderen onderwijs kregen—gedurende de tijd dat haar moeder in het huis van mijn grootmoeder werkte, ging Naima naar dezelfde school als mijn nichtje. Helaas zorgen de meeste mensen in dit land helemaal niet zo goed voor hun dienstmeisjes.

Een artikel [fr] op de website La Vie éco meldt dat zowel de man als de vrouw waarvoor Zineb werkte, zullen worden aangeklaagd, maar, zoals blogger Reda Chraibi aangeeft, moet er meer veranderen, en snel. In een uitgebreid artikel [fr] doet ze een voorstel om te voorkomen dat gezinnen hun dochters laten werken. Uit haar voorstel:

Accorder des aides sociales aux familles les plus pauvres afin qu’elles ne soient pas contraintes de faire travailler les enfants au lieu des le envoyer à l’école. La scolarité pour cette catégorie de la société devrait être totalement gratuite tant pour l’enseignement que pour l’équipement scolaire. A ce propos, l’opération de distribution de cartables équipés est une bonne initiative qui devrait être étendue dans tout le Royaume.

Donner à l’Association « Touche pas à mon enfant » (touche pas à mes enfants) ou à une institution publique le droit de recenser et de contrôler le travail des enfants servantes, le droit d’entrer dans les maisons pour discuter avec elles et vérifier si elles sont traitées dignement. Encourager leur éducation et leur alphabétisation. Ouvrir et faire connaitre un centre d’accueil pour les enfants servantes qui veulent fuir d’urgence le foyer dans lequel elles travaillent, afin que plus aucune Zineb Chtet n’èrre dans la rue dans le sang en demandant l’aide d’inconnus…

Geef de armste gezinnen sociale bijstand zodat ze niet gedwongen worden om hun kinderen te laten werken in plaats van hen naar school te sturen. Onderwijs zou helemaal gratis moeten zijn voor deze mensen, zodat ze geen schoolgeld hoeven te betalen of schoolspullen hoeven te kopen. Wat dit betreft is het programma om schooltassen met schoolspullen uit te delen [fr] een goed initiatief dat in het hele koninkrijk zou moeten worden geïntroduceerd.

Geef een organisatie als “Touche pas à mon enfant” [fr] (Blijf van mijn kinderen af) of een overheidsorganisatie het recht om kinderen die in het huishouden werken op te sporen en toezicht op hen te houden, het recht om huizen binnen te gaan en met hen te praten en te controleren of ze met respect worden behandeld. Zorg ervoor dat ze naar school gaan en leren lezen en schrijven. Zet een opvangcentrum op voor kinderen die als dienstmeisje werken en zorg dat dit bekend is, zodat deze kinderen aan hun vreselijke situatie kunnen ontsnappen en zodat er geen kinderen meer, net als Zineb Chtet, bloedend op straat terechtkomen waar ze hulp moeten vragen aan vreemden….

Blogger A Moroccan About the World Around Him sluit zijn artikel [en] af met een citaat:

Dit doet me denken aan een toespraak van de heer Eliezer “Elie” Wiesel in het Witte Huis in 1999: “De politieke gevangene in zijn cel, de hongerige kinderen, de dakloze vluchtelingen — als we niets doen aan hun hopeloze situatie, als we hun eenzaamheid niet verlichten door hen een sprankje hoop te bieden, dan bannen we hen uit het menselijk geheugen. En als we hun menselijkheid ontkennen, dan plegen we verraad tegenover onze eigen menselijkheid.”

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.