Canadese vrouwen tijdens de 19e jaarlijkse 'Herdenkingstocht voor verdwenen vrouwen' in februari 2010

Op 30 augustus werden verdwenen mensen herdacht tijdens de Internationale Dag van de verdwenen mensen [en-alle links]. Op dat moment werd in Canada en in de hele Canadese blogosfeer wijd en zijd het nieuws verspreid dat er ongeveer 600 indiaanse vrouwen als vermist werden opgegeven in de afgelopen dertig jaar. Mensenrechtenactivisten beweren dat de Canadese regering niet genoeg heeft ondernomen om onderzoek te doen naar deze vermissingen. Men gaat ervan uit dat de meeste vrouwen zijn vermoord. Men vermoedt ook dat sommige vrouwen het slachtoffer zijn geworden van een slechte behandeling door de politie.

Een racistisch systeem?

Het verbaasde de Amerikaanse blogger Kera Lovell dat er zoveel indiaanse vrouwen werden vermist:

Iedereen is toch zo dol op Canada?  En toch weet niemand meer over Canada dan dat er twee keer Olympische Spelen werden gehouden, dat men in Quebec Frans spreekt en dat het land bekend staat om zijn ijswijn, ijshockey en siroop. En dat Michael Moore ervandaan komt.

Maar hoe zit het dan met andere kwesties? Canada heeft ongetwijfeld met dezelfde problemen te maken als andere landen als het gaat om ras, klasse, geslacht, enz. Maar daar hoor je nooit wat over. Het moet er dus geweldig zijn. Toch?

Uit een bericht dat Rabble nieuws op de website Racialicious zette, begreep ik laatst dat er in Canada een groot aantal indiaanse vrouwen wordt vermist of zijn vermoord; dat zijn er zo'n 600 in de afgelopen 25 jaar en de helft daarvan sinds het jaar 2000. Meer dan de helft van deze moorden blijft onopgelost. Waarom?

De Amerikaanse krant voor de inheemse bevolking, de Indian Country Today, publiceerde een vierdelige serie over deze verdwenen vrouwen. Deel 4, gepubliceerd op 25 augustus, gaat over het beleid in Canada met betrekking tot de verdwijning van leden van de inheemse bevolking. In een reactie op het bericht schrijft NY Indian Girl:

Het ligt aan een STELSEL. Een stelsel dat is opgedrongen aan de inheemse bevolking in o.a. Canada en de VS en dat is verworden tot een denkwijze zonder gevoel van eigenwaarde, van gedwongen aanpassing, en van gedwongen vertrek van het eigen grondgebied,enz. Net als in de slaventijd hebben ALLE inheemse volkeren andere denkbeelden opgedrongen gekregen. Als een volk door een ander volk wordt vermoord om zijn grondgebied en vervolgens wordt gedwongen op dezelfde manier te denken en te leven als dat andere volk, verliest het onderdrukte volk zijn eigen identiteit. Dat geeft de onderdrukker de macht die nodig is om de bevolking, die niet om deze gebeurtenissen heeft gevraagd, onder de duim te houden. De negatieve spiraal is moeilijk te doorbreken als die eenmaal is ingezet. Leg de schuld dus niet bij onschuldige mensen, maar bij degenen die hen alles hebben afgenomen en hen hebben gedwongen te leven op een manier die niet de hunne was en nog steeds niet de hunne is. Mijn voorouders waren slaven én indianen, dus ik ken het verhaal van beide kanten. Bedankt voor het verhaal.

De rol van de media

Blogger Patricia schrijft voor Citizen Shift. Zij brengt verslag uit van een workshop over geweld tegen vrouwen en schrijft over de rol van de media bij de verdwijningen:

Er zijn 520 gevallen gerapporteerd van vermissing van indiaanse vrouwen in Canada. Robertson vindt het alarmerend dat de politie en de media dit niet erkennen. “De inheemse gezinnen weten niet tot wie zij zich moeten wenden.” Robertson gaf een afschuwelijk voorbeeld van drie jonge indiaanse vrouwen die in 2006 vermist werden in Quebec. In diezelfde periode verdween ook een leeuwenwelpje uit een dierentuin. Hiervoor was veel aandacht, maar over de vermiste vrouwen werd niets gemeld. De politie wilde zich er niet mee bemoeien omdat deze jonge vrouwen uit een reservaat kwamen, dat toen niet onder hun verantwoordelijk viel, maar onder de federale jurisdictie. Het verhaal kreeg een tragisch einde toen het lichaam van Tiffany Morrison uit Kahnawake afgelopen zomer in de buurt van de Mercier brug werd gevonden.

Trisha Baptie schrijft voor She Loves Magazine en roept het publiek op om evenveel aandacht te besteden aan de positie van inheemse Canadese vrouwen:

Deze week had ik een constante stroom feeds op mijn Facebook over twee onderwerpen: de ene ging over een blanke, ongeveer 30-jarige, lange man (een heel lange man om precies te zijn) met enorme voeten. Deze man, Tyler genaamd, begon twee weken geleden aan een trektocht en niemand heeft meer iets van hem gezien of gehoord. Tyler is geweldig. We hebben veel gemeenschappelijke vrienden; hij houdt van wandelen en ik hoop en geloof dat hij gauw zal worden gevonden…

…Om je de waarheid te zeggen zijn er honderden vermiste – meestal inheemse – vrouwen in heel Canada. Het grote verschil tussen deze twee verhalen is dat kosten noch moeite worden gespaard om Tyler te vinden. Er is om precies te zijn geld ingezameld voor de zoektocht naar Tyler, maar niemand steekt ook maar een vinger uit om mijn zusters te vinden. Of zoals Laura Holland, een lid van de AWAN, het actiecentrum voor inlandse vrouwen, het zegt: “Mijn zusters, mijn perfecte zusters werden door de politie en de openbare aanklager van Vancouver niet perfect genoeg gevonden als slachtoffer en als getuige.” En dat is nu precies het probleem. Ik weet dat het moeilijk is om dit onderwerp aan te pakken. En begrijp me goed, ik wil dat Tyler wordt gevonden. Ik hoop vurig dat hij veilig is. Ik wil dat er helikopters, infraroodcamera's, reddingsteams en alle andere beschikbare middelen worden ingezet om hem te vinden.

Ik vraag me echter af waarom men dit niet doet voor de vermiste vrouwen in dit land? Waarom laten we hen in de steek vanwege hun “instabiele manier van leven”, “verslavingsproblematiek”, “dakloosheid” en “prostitutie”? Waarom gebruiken we de uitsluiting door de maatschappij als excuus om hen niet met heel ons hart te zoeken. Met Gods eigen hart? Zocht Hij niet juist dat schaap dat van de kudde was afgedwaald? Is de boodschap van Liefde die Jezus ons meegaf niet duidelijk genoeg?

Foto van nofutureface beschikbaar gesteld onder Creative Commons Attribution 2.0 Generic license