Honderden Koerdische politieke gevangenen zijn een hongerstaking voor onbepaalde tijd begonnen om de manier waarop Koerdische politieke gevangenen in Turkije behandeld worden aan de kaak te stellen. Sommigen eisen met hun protest taalrechten of heropening van hun rechtszaak, terwijl anderen internationale aandacht willen vragen voor de behandeling van Koerdische politieke gevangenen in Turkije. Ondanks dat de hongerstaking al bijna zes weken duurt, hebben internationale media vrijwel geen aandacht aan deze gebeurtenis gegeven. Dat is niet heel verrassend, aangezien de binnenlandse media in Turkije de hongerstaking niet alleen negeren, maar ook weigeren om er verslag over te doen.

Een Koerdische blogger legt uit hoe de protesten zijn begonnen. De in Londen gevestigde Memed Boran zegt [en – alle links]:

Op 12 september 2012 begonnen negen vrouwelijke gevangenen in de E-type gevangenis in Diyarbakir een hongerstaking voor onbepaalde duur. In de verklaring die zij via advocaten naar buiten brachten, benadrukten zij twee eisen: het recht om hun moedertaal Koerdisch in het openbare leven te gebruiken, inclusief bij de rechtbank, en het wegnemen van de belemmeringen voor deelname van de gevangen Koerdische leider Abdullah Ocalan aan vredesonderhandelingen met de Turkse staat. Al gauw sloten vele gevangenen in gevangenissen verspreid over heel Turkije zich bij de hongerstaking aan, mannen en vrouwen, soms in groepen en in sommige gevangenissen op individuele basis. Nu doen 380 gevangenen in 39 gevangenissen mee aan wat niet langer een hongerstaking is, maar een ‘doodsvasten’.

Het precieze aantal Koerdische politieke gevangenen is niet bekend, maar volgens mensenrechtenorganisaties zijn er duizenden politieke gevangenen in Turkije. Op basis daarvan denken activisten dat alle Koerdische politieke gevangenen, of ten minste een groot deel van hen, deelnemen aan de hongerstaking. Elif uit Istanboel, Turkije, zegt dat de media ervoor gekozen hebben om de Koerden in hongerstaking te negeren en dat velen van hen binnenkort zouden kunnen sterven.

Een pro-Koerdische activist, die twittert onder de naam @Hevallo, probeert wanhopig om Twittergebruikers B1-vitaminepillen naar de hongerstakers te laten sturen, in een poging om de schadelijke lichamelijke gevolgen voor de hongerstakers te beperken en ook het mogelijk onvermijdelijke gevolg, de dood.

Op Facebook zegt Sedat Yezdan:

In de afgelopen 3 jaar heeft de Turkse staat meer dan 10.000 Koerden gearresteerd: studenten, kinderen, moeders, activisten, journalisten, advocaten, artsen, burgemeesters, parlementsleden en velen die lid zijn van de Partij voor Vrede en Democratie (BDP).

Hongerstakingen zijn een vorm van geweldloos verzet en, ondanks het voortduren van de hongerstaking en het hoge aantal deelnemers eraan, hebben de Turkse media bewust de situatie van de hongerstakers genegeerd, misschien in de hoop dat internationale mensenrechtenorganisaties navolging zouden geven aan hun stilte. Het gebrek aan interviews met gevangenen in hongerstaking geeft aan de media een excuus om het te negeren, in het bijzonder aan journalisten die klagen over een gebrek aan beschikbare bronnen.