De versafdeling van een Amerikaanse supermarkt door de ogen van een buitenlandse landarbeider

Photo by Flickr user rick. CC BY 2.0

Foto door Flickr-gebruiker rick. CC BY 2.0

Dit artikel is, evenals een gelijknamig radioverslag door Monica Campbell voor The World, oorspronkelijk op PRI.org verschenen op 4 februari 2015. Het wordt hier nogmaals gepubliceerd als onderdeel van een overeenkomst tot uitwisseling van content.

Bij de versafdeling van een supermarkt in Madera, een stad in de landelijke Central Valley-regio van Californië, bestudeert Francisco het fruit en de groenten die in de schappen zijn uitgestald. Francisco is een stevige man van veertig jaar oud. Hij heeft geen papieren en vraagt me om alleen zijn voornaam te vermelden.

Jarenlang heeft hij in Mexico en aan de westkust van de Verenigde Staten als groente- en fruitplukker gewerkt. Hij is goed in zijn werk, maar er ligt hier één product dat hij liever niet meer wil oogsten; de tomaat.

De oogst van dat gewas is het meest vermoeiend, zegt hij. Tomaten zijn zwaar en je moet de hele dag op je hurken zitten om ze te plukken. Ook moet je iedere tomaat inspecteren om er zeker van te zijn dat de kleur gelijkmatig is. Dat maakt het moeilijk om snel te werken.

En je wordt er vuil van. ‘Och man, je bent hartstikke vies na het werken. De groene blaadjes van de tomaat maken overal vlekken op. Het is vies werk’, zegt Francisco.

Dan is er de avocado. Ook moeilijk. Francisco heeft ze in Mexico geplukt. Als hij ernaar kijkt ziet hij een zware, maar delicate vrucht.

‘Je moet ervoor zorgen dat je ze precies op het juiste moment plukt, als ze net tussen rijp en onrijp zitten. En als je een avocado laat vallen is hij verpest. Zelfs al zien ze er nog goed uit als ze op de grond liggen.’

Hij herinnert zich hoe zwaar de avocado’s zijn als ze eenmaal in de zak zitten die over de schouders van de plukker hangt. Een volle zak weegt zo’n 20 kilo. En als deze eenmaal is gevuld moet je langzaam voorover buigen om de avocado’s in een mand te laten glijden zonder dat ze beschadigen.

Daarna merkt Francisco de uien op, wit en glad.

‘Het oogsten van de ui is gecompliceerd, want je moet voorover bukken om ze uit de aarde op te graven’, zegt hij. Je moet ook de baard van de ui, of de la barba, verwijderen. ‘Dat is het donkere, draderige gedeelte boven op de ui’, legt hij uit. ‘We gebruiken kleine kniptangetjes om ze te verwijderen en je moet uitkijken dat je daarbij de ui niet beschadigt. Je maakt steeds dezelfde beweging en dat veroorzaakt pijn in je handen. ’s Avonds deed ik oefeningen met mijn vingers om er zeker van de zijn dat mijn handen het de volgende dag niet zouden laten afweten.’

Welk van de twee plukt hij liever, de avocado of de ui?

‘De avocado’, zegt hij direct. Hij staat liever de hele dag op een ladder, dan dat hij gehurkt tussen de rijen gewassen moet doorbrengen. Maar een val van de ladder (soms wel 9 meter hoog) kan ernstig zijn.

Dan ziet Francisco iets waarover hij echt graag wil praten: aardbeien. Hier heeft hij gemengde gevoelens over.

Hij zegt dat de moeilijkheid hem zit in het verwijderen van de stam en de blaadjes zonder de aardbeien te beschadigen. En iedere vrucht moet erop worden gecontroleerd dat hij niet te groen is. Hij heeft in de staat Washington al vele seizoenen aardbeien geplukt en heeft het inmiddels onder de knie. Hij bereikte zelfs het punt waarop hij met twee handen tegelijkertijd kon plukken en oogstte meer dan 20 kilo aardbeien per uur. Snel werken betekent dat je iets meer dan het minimum uurloon kunt verdienen – dat was $ 7,16 toen hij in Washington werkte.

Maar voor het snelle werken in de aardbeienvelden zes dagen per week betaal je een prijs.

‘Je zit en hurkt de hele dag. Dat vind ik niks’, zegt Francisco. Benen en knieën gaan pijn doen en momenteel is hij niet meer in staat zijn werk te doen vanwege een verwonding die hij in de velden opliep. Maar hij zegt ooit weer te gaan plukken.

‘Ik ben trots op het werk’, zegt hij. Hij doet een stap achteruit en kijkt naar het schap zoals een kunstenaar kijkt naar zijn schilderij. Hij geniet ervan dat alle producten er hetzelfde uitzien, ook al kan hij zich het meeste zelf niet veroorloven. Hij weet wat een werk eraan voorafgaat om dit perfecte plaatje te creëren.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.