Oprah Down Under: Je moet ervan houden
De fans van Oprah Winfrey hebben genoten van haar Australische tour, die eindigde met de opnamen van haar show in het Opera House in Sydney. Maar er is ook de nodige kritiek geleverd op haar tournee.
Ze wordt om verschillende redenen bewonderd. Dodge Taylor, die onder de naam Roger’s blog voor de reisorganisatie Capital Reservations blogt, overlaadt Oprah met complimenten:
Ik durf rustig te zeggen dat ik een grote fan van Oprah ben. Niet zozeer vanwege haar tv-programma (hoewel ik er altijd naar kijk tijdens de lunch), maar vanwege haar achtergrond en het imperium dat ze de afgelopen tien jaar heeft opgebouwd. Ze is op dit moment de machtigste vrouw ter wereld en ze doet zoveel voor zo veel mensen in deze wereld. Het is indrukwekkend en inspirerend.
The Oprah House [en – alle links]
Er werd uitgebreid gediscussieerd over de vraag of de Australische belastingbetaler haar wel had moeten betalen voor de toeristische publiciteit die ze verzorgde. Crikey kwam met een financiële analyse van het fenomeen Oprah:
Duizenden fans stonden vanochtend bij het Opera House in Sydney, voor de gelegenheid omgedoopt in “Oprah House”, te gillen om hun idool (en beroemde gasten als Jay-Z, Jon Bon Jovi en Russell Crowe). Hoe groot is deze Amerikaanse multimedia-gigaster eigenlijk? Crikey heeft het voor u nagerekend…
$2.300.000.000 netto.
Sarah Baker vatte het bezoek samen voor het online magazine upstart, een website ‘voor beginnende journalisten’ in Australië:
Was ‘Project O’ nu eigenlijk de 4 miljoen Australische dollar waard die de belastingbetaler heeft uitgegeven aan de koningin van de talkshow? Daar kun je over discussiëren, maar ik wil één ding in haar voordeel zeggen: ze is toegankelijk. Ze mijdt de media niet, ze beantwoordt vragen, ze neemt de tijd om met gasten te praten en op de foto te gaan, ze deed zelfs het raampje van haar auto naar beneden om naar de media en voorbijgangers te zwaaien en met hen te praten toen ze vorige week wegreed van het vliegveld van Sydney. Ze is dan misschien machtig, maar ze is geen snob.
Op het blog Independent Australia heeft David Donovan gedetailleerde kritiek:
De tour wordt een enorm succes genoemd.
Marketingtechnisch gezien valt daar weinig op af te dingen.
Hij gaat in op de Australische cultuur en identiteit, en dan vooral op de behoefte om buitenlandse beroemdheden te omarmen:
Ik blijf met vragen zitten. Zoals: hebben we in dit land zo weinig echte beroemdheden dat we de rode loper uitrollen en met gekke hoedjes op en rare kostuums aan onszelf hees schreeuwen, ongeacht welke beroemde persoon er in de vertrekhal verschijnt? En is het nou echt nodig dat de commerciële media hun gewone programmering onderbreken om een beroemdheid te laten zien die een koala aait? En zou onze minister-president niet wat serieuzer moeten zijn, in plaats van met elke beroemdheid die langskomt op de foto te willen?
In de show van Oprah hebben we het f-woord nog nooit gehoord, maar op de Australische tv komt het voor. Jess McGuire van Defamer viel Carrie Bickmore, een presentatrice op de lokale televisie en radio, aan omdat ze reclame maakte voor fastfoodketen McDonald’s als onderdeel van een spoedcursus over de Australische cultuur. Blijkbaar wordt de tour gesponsord door de grote gele M:
Maar het feit dat Oprah – via Carrie Bickmore – haar kijkers vertelt dat wij achterlijke boerenpummels niets liever doen dan rondhangen bij McDonalds en McLattes slurpen terwijl we ons gedragen zoals dat bij onze sekse hoort (Mannen hebben vergaderingen! Vrouwen kletsen alleen maar wat met elkaar, waarschijnlijk over het nieuwste artikel in de Cosmo: “Tien manieren om hem op te winden in bed!”), is eigenlijk zo walgelijk en commercieel en triest, dat ik me nauwelijks kan voorstellen dat de mensen die erbij betrokken zijn geweest nog de straat op durven zonder zich gigantisch te schamen.
Van werelds naar religieus. Op Eureka Street, de website van Jesuit Communications Australia, vergelijkt Susan Biggar het stuntongeluk van Hugh Jackman bij het Opera House in Sydney met het Amerikaanse zorgsysteem. Susan is Amerikaanse, maar woont tegenwoordig in Australië:
Als zij — een vriendin van president Obama en presentatrice van de best bekeken talkshow in de Amerikaanse geschiedenis — zich zou melden bij het uitstekende en rechtvaardige Australische zorgsysteem, dan zou de bekendste mond van Amerika wel eens terug naar huis kunnen gaan met een boodschap die haar maatschappij fundamenteel zou kunnen veranderen.
De makkelijkste manier voor een vermoeide journalist om een verhaal op te vullen, is om een taxichauffeur te citeren. Op Cablog doet Adrian Neylan, een taxichauffeur uit Sydney, zijn eigen verslag, waaronder dit gesprek met passagiers:
Toen ik zei dat we hierdoor meer zouden verdienen aan toerisme, werd dit meteen weggewuifd. “Onzin. De Amerikaanse economie ligt stil, dus daar hoef je geen stromen toeristen van te verwachten.”
Het is eigenlijk een hele goede reden voor burgers die goed bij kas zitten om een vlucht naar de veiligheid te overwegen.
Ik grapte dat, dankzij de publiciteit van Oprah, hordes rijke Amerikaanse homoseksuelen zijn alleraardigste binnenstad zouden overspoelen. Er ontsnapte hem een gil, en manlief viel flauw…zo klonk het tenminste vanaf de voorbank.
Een inheemse vrouw tenslotte heeft een videobericht naar Oprah gestuurd:
…een video gemaakt voor Oprah Winfrey door Bev Manton, voorzitster van de NSW Aboriginal Land Council, …werpt meer licht op de leefomstandigheden van de Aboriginals in het Northern Territory, vooral van degenen die onder interventie van het Northern Territory leven, een Australisch overheidsprogramma dat volgens de Verenigde Naties discrimineert op basis van ras.
Oprah is een belangrijke troefkaart. Sommige Australische bloggers maken zich zorgen over onze moderne fascinatie met beroemdheden, anderen zouden meer gebruik willen maken van haar potentiële macht om de maatschappij te verbeteren.
