To Shoot An Elephant, een documentaire van de Spanjaard Alberto Arce en de Palestijn Mohammad Rujailah, is gemaakt in Gaza tijdens de oorlog van vorig jaar [en]. Om te gedenken dat de oorlog een jaar geleden werd beëindigd, werd de film, die is uitgebracht onder een Creative Commons-licentie [en], tijdens speciale bijeenkomsten over de hele wereld [en] vertoond.

Hisham, een Marokkaanse blogger in Frankrijk, heeft op zijn blog the Mirror [en] over de film geschreven:

To Shoot an Elephant [en] is een documentaire van Alberto Arce en Mohammad Rujailah. Ze gingen allebei op stap met een groep buitenlanders die erin waren geslaagd embedded mee te reizen met de ambulances van de Palestijnse Rode Halve Maan [en] tijdens de 21 dagen durende Operation Cast Lead, de operatie die precies een jaar geleden door Israël tegen het belegerde Palestijnse volk in Gaza werd gestart. De aanval begon op 27 december 2008 en duurde tot 18 januari 2009. Afschuwelijke dagen van eindeloze bombardementen, willekeurige schoten vanuit hinderlagen op kinderen, vrouwen, ouderen, hulpverleners – bomaanvallen op burgergebieden, ziekenhuizen, ambulances, scholen, moskeeën, VN-hoofdkantoren, waarbij 1.400 Palestijnen, bijna allemaal burgers, en 13 Israëliërs omkwamen. Over de hele wereld werden vertoningen van de film [en] georganiseerd om te gedenken dat de aanval een jaar geleden werd beëindigd.

De titel is een verwijzing naar het essay van George Orwell [en] dat hij schreef in de jaren dat hij in dienst van het Britse Rijk politieagent was in Birma. De getuigenissen van Orwell van de verschrikkingen van de Britse heerschappij, de daarmee gepaard gaande moordlustige absurditeit, de rauwe menselijke gevoelens van onrechtvaardigheid die steevast worden omgezet in haat, zijn nog steeds actueel.

Onder de buitenlandse activisten die een rol spelen in de documentaire zijn de Italiaan Vittorio Arrigoni [en], die blogt op Guerrilla Radio [it], de Canadese Eva Bartlett [en] en de Britse Ewa Jasiewicz [en].

De film staat online op verschillende sites [en] en kan op YouTube in verschillende delen worden bekeken. Hier is het eerste deel [en]:

De film werd ook vertoond op Second Life [en], de virtuele driedimensionele wereld.

Hisham zag To Shoot An Elephant in Parijs [en]:

De film is een klap in het gezicht. Mensen worden terecht geraakt door beelden van rampen in de hele wereld, zoals de afschuwelijke aardbeving [en] onlangs in Haïti, maar ik denk dat de emotie naar een nieuw niveau wordt getild als de ramp zo overduidelijk door de mens wordt veroorzaakt en zo overduidelijk ongerechtvaardigd (zelfs onrechtmatig) en vermijdbaar is. Een overweldigend gevoel van boosheid, gemengd met gevoelens van onrechtvaardigheid, hulpeloosheid en shock, maken de ervaring nog meeslepender en fascinerender. Ik was van tevoren bang dat de film te veel zou verzanden in pornografische beelden van dood en ellende. Ik was bovendien bang dat de film misschien alleen voor eigen parochie zou preken. Alles bij elkaar is het een realistisch, ongestileerd, rauw ooggetuigenverslag van wat er echt gebeurt als gewone mensen gebombardeerd worden en collectief gestraft worden in Guernica [en], in Warschau of in Gaza. En hoewel ik, met het oog op de menselijke waardigheid, het misschien niet helemaal eens ben met waar de grenzen liggen voor het filmen van lijdende mensen en dode lichamen, wil ik nog steeds geloven dat de film respect heeft voor de slachtoffers die zijn gefilmd.

In Jordanië tweette Raghda Butros nadat hij de film [en] had gezien: