China: Kunstschatten uit het Oude Zomerpaleis

Het Oude Zomerpaleis [en] in Peking is weer in het nieuws. De verwoesting van dit paleis is nog steeds een gevoelig onderwerp in China.

Het paleis werd gebouwd tijdens de Qing-dynastie en werd later in 1860 tijdens de Tweede Opiumoorlog door Britse en Franse troepen geplunderd. Talloze kunstwerken werden als oorlogsbuit uit het paleis geroofd en meegenomen naar het buitenland. Veel van deze werken maken nu nog steeds deel uit van de collecties van buitenlandse musea of van privécollecties.

summer palace

Eerder dit jaar werden een paar van deze kunstwerken in Parijs geveild en dit trok de aandacht van de Chinese media [en]. De Chinese regering veroordeelde de veiling en eiste dat de kunstwerken werden teruggegeven.

Onlangs was het 149 jaar geleden dat het paleis werd verwoest en nu heeft China aangekondigd [en] dat ze een team van deskundigen erop uit zal gaan sturen om uit te zoeken en te documenteren welke objecten uit het historische paleis zijn meegenomen. Hiervoor zal het team musea, bibliotheken en privécollecties in onder andere de Verenigde Staten, Groot-Brittannïe, Frankrijk en Japan bezoeken.

Maar het enige doel van het team is het catalogiseren van de kunstwerken die zijn meegenomen, om zo een beeld te vormen van hoe het paleis eruit zag voordat het werd verwoest. Chen Mingjie, directeur van het managementbureau van het Oude Zomerpaleis, zei echter dat hij hoopt dat sommige kunstwerken tijdens dit opsporingsproject aan China worden teruggegeven.

Zoals bij veel repatriëringskwesties verschillen de meningen over wat er moet worden gedaan. Veel Chinese netizens hopen dat China een donkere periode uit hun geschiedenis goed kan maken.

Blogger 村民老尚 [zh] beschreef de geschiedenis van het Oude Zomerpaleis als een schandelijke en zware last.

长期以来,“圆明园”在中国人的字典上,基本上是具有莫种沉重与羞耻意义的三个字。她就像一个背负欺辱的受害者,始终在一种不堪回首的状态中存在着。

Lange tijd bestond de definitie van de term “Oud Zomerpaleis” in het Chinese woordenboek in feite uit drie woorden die te maken hadden met zwaarmoedigheid en schaamte. Het paleis was als een slachtoffer dat was getreiterd en al die tijd was het iets waar je nauwelijks naar kon kijken.

但是近些年,这种沉重似乎是越来越加重,加重的原因也似乎和圆明园的历史没多大关系了(那些历史已经定格),却和现代咱们中国人对圆明园历史的认识有关,和今天的圆明园要传达什么样的历史和现代文明、现代文化有关。

Maar in de afgelopen paar jaar is de zwaarmoedigheid alleen maar erger geworden. Dit heeft weinig te maken met de geschiedenis van het Oude Zomerpaleis (daar kan niets aan worden veranderd), maar vooral met hoe moderne Chinezen nu naar de geschiedenis van het paleis kijken en hoe deze geschiedenis vandaag de dag vorm krijgt.

Een andere blogger, 高遠 [zh], schreef over de problemen waar China tegenaan zou kunnen lopen als ze in buitenlandse musea op zoek gaan naar de kunstwerken.

我看这两天西方媒体报道, 他们说欧洲多国博物馆对中国追讨文物的举措感到紧张和担忧。紧张是心虚,担忧是怕自己的强权地位衰落而影响国际形象。但对我们中国来说,追讨遗失文物是早 晚要走的必由之路。

De afgelopen twee dagen heb ik het nieuws in de westerse media gevolgd. Ze zeggen dat veel Europese musea nerveus en bezorgd zijn over de maatregelen van China om de kunstwerken terug te krijgen. De nervositeit is het gevolg van schuld, de bezorgdheid heeft ermee te maken dat ze bang zijn dat hun macht, hun status en hun internationale reputatie zal worden aangetast. Maar voor ons Chinezen is het terugvragen van onze kunstschatten een weg die we vroeg of laat moesten inslaan.

就像季羡林先生生前所讲的:“这些海外遗失文物首先是中国的,然后才是世界的”。问题是,我们才刚刚准备派出几个小分队,西方就开始感 到紧张、担忧了,大规模海外寻宝之旅不久的将来终会启程。那时候,才是真正对西方自我标榜的所谓人权、平等理念的最大考验。

Het is zoals Ji Xianlin ooit zei: “Deze kunstwerken die zijn meegenomen naar het buitenland zijn op de eerste plaats van China, en pas op de tweede plaats van de rest van wereld.” Het probleem is dat het westen nu al nerveus en bezorgd is, terwijl onze onderzoeksteams zich alleen nog maar aan het voorbereiden zijn voor deze zoektocht. Het zal niet lang meer duren voordat het grootschalige project met de echte zoektocht begint. Zodra dat het geval is, zullen we het westen kunnen testen, met hun grootspraak over mensenrechten en gelijkheid.

Niet alle bloggers zien de noodzaak in om op zoek te gaan naar de kunstwerken. 司馬平邦 [zh] schreef dat het belang van het paleis wordt overdreven.

同时它是统治者用民脂民膏搭建的一个奢侈工程,毁了也就毁了,罪有应 得,洋人替老百姓拆了它,另一方面也大快人心。

De vorsten bouwden het paleis als een luxeproject, maar dit deden ze met het vlees en bloed van het volk. Als het is verwoest, dan is het verwoest. Ze verdienden hun straf. Als de westerlingen het paleis niet hadden geplunderd, dan had het volk het gedaan en dan was iedereen tevreden geweest.

Anderen schreven over hoe China nu een belangrijke wereldmacht is en ook zo behandeld moet worden.

In reactie op een artikel waarin werd gesteld dat alle Chinese kunstwerken aan het land moeten worden teruggegeven, schreef een lezer [zh] onlangs in een commentaar in de krant People’s Daily dat China niet eens zou moeten hoeven overwegen om gestolen kunstwerken terug te kopen.

中国不能再搞什么回购文物的玩意了,应该名正言顺的要回本就属于我们的宝贝,这才能真正显示中国的力量和尊严!回购不仅仅会使非法文物合法化,甚至还会使那段野蛮的侵略合法化!

China mag niet eens overwegen om de kunstschatten terug te kopen. De regering moet rechtmatig eisen dat de schatten worden teruggegeven. Op die manier kan China zijn macht en waardigheid tonen. Als de schatten worden teruggekocht, wordt de roof niet alleen gerechtvaardigd, maar leidt dit ook tot nieuwe barbaarse en vijandige wetten.

Op de site iDiaoYan.com [zh] werd een korte peiling gehouden waarin netizens naar hun mening werd gevraagd over de pogingen van China om de gestolen schatten te archiveren. Lezers leken pessimistisch over het succes van het project: 57,1 procent zei dat het moeilijk zou zijn om alle gestolen kunstwerken terug te vinden en te documenteren.

Verder werd lezers gevraagd of ze dachten dat het project zou helpen om de schatten terug te halen naar China. 58 procent zei dat het een beetje zou helpen en 14 procent zei dat het niet echt zou helpen.

Toch gaf 60 percent van de deelnemers aan de peiling aan dat ze het project steunden.

In reacties [en] op een Engelstalig artikel in de krant China Daily over de zoektocht naar de kunstschatten wezen sommige netizens erop dat er ook voordelen zitten aan het in het buitenland bewaren van de culturele schatten.

Joanna schreef op 19 oktober 2009 om 17:18 uur:

Het verbaast me dat zo veel schatten in buitenlandse musea worden bewaard, maar zoals een vriend zei: zolang ze goed worden bewaard en sommige gratis te zien zijn in Europa of Amerika, biedt het buitenlanders de gelegenheid meer te leren over China, en dan vooral de Chinese cultuur.

Give Credit schreef op 19 oktober 2009 om 13:27 uur:

Veel van deze culturele schatten werden gekocht of gestolen. Maar 100 jaar geleden of zelfs 70 jaar geleden bevonden deze schatten zich in het (arme) land van herkomst, als waardeloze kunstvoorwerpen. Als dit culturele erfgoed niet was “gered”, was het voorgoed verloren gegaan.
Vandaag de dag wordt dit erfgoed onder goede omstandigheden bewaard en kan het gratis worden bezichtigd. Een goed voorbeeld is het British Museum in Londen.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.