De Macedonische regering heeft voor 6 september een dag van nationale rouw afgekondigd voor de slachtoffers van het tragische bootongeluk op het meer van Ohrid afgelopen zaterdag, waarbij 15 toeristen uit Bulgarije om het leven kwamen. De editor van het Macedonische platform Blogeraj vatte de reacties [mkd] van een aantal gebruikers als volgt samen:

Het schip Ilinden, dat onder de jurisdictie van het havenbestuur van Ohrid viel, is gezonken terwijl het toeristen vervoerde van Ohrid naar St. Naum. De schepen Galeb en Aleksandrija waren in de buurt en assisteerden bij de reddingswerkzaamheden.

Ik vraag me af waar de media het lef vandaan halen om dit soort beelden van de rampplek te laten zien [inclusief lichamen van verdronken opvarenden die aan de oppervlakte drijven]. Sommige Macedonische journalisten trekken zich nergens iets van aan… Bestaan er eigenlijk straffen voor onethisch gedrag? Wat is er met hun medemenselijkheid gebeurd?

Moge de slachtoffers van de ramp in vrede rusten. We wensen de overlevenden een snel herstel, zowel van hun fysieke verwondingen als van hun gruwelijke ervaringen.

Refleksii gaf daarnaast uiting aan verdriet en schaamte [mkd] en vreest dat de ramp het gevolg is van incompetentie en het gebrek aan naleving van wetten door de overheid.

Op basis van haar ervaring als bevoegde gids wees Vasilka Dimitrovska erop dat overvolle boten [mkd] geen uitzondering zijn op het meer van Ohrid. Ze zei:

In de toeristische industrie is improvisatie niet toegestaan. Het belangrijkste verschil tussen toeristen en avonturiers is dat de eersten vooraf betalen om er zeker van te zijn dat ze het juiste arrangement krijgen, zonder dat er dramatisch wordt afgeweken van hun vakantieplannen.

Media-expert Sead Dzigal schreef [mkd] op het blog Comminications vanaf de oever van het meer van Ohrid:

De media fungeerden als organen van ministeries, woordvoerders, overheidsdiensten en andere machtscentra. Men kon helaas alleen maar toekijken hoe deze ORGANEN belachelijke pogingen deden om mee te doen aan de behavioristische race met het menselijk vermogen van het publiek om de informatie in hun hoofden samen te stellen en te organiseren, terwijl ze meedogenloos mededelingen en verklaringen naar buiten pompten met als doel elke verdomde instelling vrij te pleiten van enige verantwoordelijkheid.

Ondanks het feit dat dit erbarmelijke scheepscasco (gebouwd in 1924, toen Hitler Mein Kampf begon te schrijven) beschikte over alle vergunningen en inspecties van onze “overheidsdiensten”, ondanks dat er meer passagiers aan boord waren gelaten dan toegestaan en ondanks dat er maar twee reddingsvesten [mkd] aan boord waren, was hier niemand voor verantwoordelijk. Iedereen ontkende de verantwoordelijkheid door te zeggen dat het een ongeluk was en ging verder met z'n eigen zaken en met voetbal kijken. Als er al een aanklacht wordt ingediend tegen de “daders” (de kapitein en de stuurman [mkd]), dan moet de verantwoordelijkheid worden opgeëist door hun “institutionele financiers en verantwoordelijken”. Niemand heeft dit geopperd. De berichtgeving van de publieke omroep was net een communistisch bulletin waarin verslag werd gedaan van de bezoeken van individuele ministers aan de rampplek en van hun condoleanties. Het is een omroep, maar zeker geen publieke omroep. Ze staan al jaren slechts in dienst van de autoriteiten, ongeacht wie er in de regering zit. Zo'n verzameling ministers op het scherm kan alleen worden gezien als keiharde politieke pr. Als één van de ambtenaren bevoegdheden heeft op dit gebied, moet hij zijn werk doen en het publiek informeren via de daarvoor bestemde kanalen, bijvoorbeeld via een woordvoerder. Waarom moeten ze op tv poseren als “welwillende toeschouwer van de tragedie”? Slechts één persoon die daadwerkelijk bij de redding had geholpen (een vrouw) werd geïnterviewd, alle anderen die in het water zijn gesprongen om de slachtoffers te helpen zijn anoniem gebleven. Maar we krijgen wel talloze verklaringen voorgeschoteld van de bedroefde ministers, ondanks dat de enige concrete actie van degene met bevoegdheden in deze zaak was om contact op te nemen met deskundigen uit Kroatië om bij het onderzoek te helpen.

Ik vermoed (persoonlijk) dat dit het gevolg is van de alom aanwezige corruptie en de afhankelijkheid van politieke connecties: als je iemand het recht geeft om overal winst uit te persen, dan zijn zelfs mensenlevens goedkoop voor dit soort zakenmensen. Met als gevolg dat morgen elke burger van dit land het slachtoffer kan worden van het wettelijke en morele verval, of het nu op een boot, in een vliegtuig, via voedsel of medicijnen is.

In de afgelopen maanden zijn al eerder Macedonische burgers omgekomen of gewond geraakt bij verschillende bootongelukken op het meer van Ohrid, zonder dat dit politieke consequenties of gevolgen heeft gehad voor de plaatselijke ambtenaren. Dit keer heeft de Macedonische minister van Verkeer en Communicatie direct na het ongeluk zijn ontslag aangeboden.

Thumbnail van Mega Star, gebruikt onder een Creative Commons-licentie