De paus in Kameroen (1): Ophef over schoonmaakactie in Yaoundé

Paus Benedictus XVI bezoekt Kameroen van 17 tot en met 20 maart 2009. Dit was voor de regering aanleiding om een aantal radicale schoonmaakmaatregelen te nemen, zoals beschreven in het weblog Griet, Thorsten, Jara and Lisa [en]:

1 Alle kleine winkeltjes, huizen en kraampjes die niet mooi genoeg zijn, worden met een grote bulldozer vernietigd. De bulldozer komt langs, de chauffeur kijkt naar je kraampje, huisje of wat het ook is en als het hem niet aanstaat, vernietigt hij het, compleet met inhoud. Het is ongeveer een week geleden begonnen in het centrum van de stad. Opeens waren er geen straatventers meer op straat, alle lokale winkeltjes bij het postkantoor waren verdwenen, enzovoort. Inmiddels is dit helemaal tot het vliegveld uitgebreid.
2 Op de weg naar het vliegveld staan splinternieuwe straatlantaarns. Maar ALLEEN op de weg van het vliegveld naar het centrum.
3 Op dinsdag (in ieder geval, voor andere dagen is dit nog niet bevestigd) is de weg van het vliegveld naar het centrum afgesloten. Let wel: de paus komt ‘s avonds aan, maar de weg moet al vanaf ‘S OCHTENDS VROEG worden afgesloten. Met als gevolg dat niemand van of naar zijn of haar werk, school enzovoort kan.

In dit artikel wordt ook gelinkt naar het weblog van een Nederlands gezin dat in Kameroen woont, Sander Elke en Milan. Hun weblog bevat foto's van de verwoesting van winkeltjes langs de straten van Yaoundé.

Deze verwoesting heeft geleid tot een discussie op de weblogs van twee emigranten in Kameroen. Συγκακοπαθησον [en], een weblog van een missionaris in Kameroen, schrijft over het veranderde straatbeeld in Yaoundé als gevolg van het bezoek van de paus:

En wat vind ik hier nu van? Het is mooi dat de stad een facelift krijgt – het ziet er absoluut een stuk beter uit en dankzij de grote straatlantaarns is het een stuk eenvoudiger en veiliger om ‘s avonds over de grote weg te rijden of er een taxi aan te houden – maar het is triest dat deze schoonmaakactie betekent dat de middelen van bestaan van mensen worden verwoest. Helaas waren deze mensen eenvoudigweg niet op de hoogte van de “regels”, sommigen moedwillig, en nu zitten ze met de gevolgen. Het trieste is dat het lijkt alsof de regering het prima vond om het zo te laten (misschien nog wel tien jaar of langer), totdat er iets belangrijks tussen kwam, zoals het bezoek van de paus. Als ze deze bouwwerken meteen hadden afgebroken toen ze werden gebouwd, zouden nu niet zoveel mensen hun middelen van bestaan kwijt zijn geraakt. Maar goed, regels zijn regels, blijkbaar ook als ze niet worden nageleefd.

Deze mening werd niet bepaald gedeeld in het weblog Our Man in Cameroon van een in Engeland geboren VSO-vrijwilliger. Zijn reactie in een artikel met de titel Impossible Missionary [en] was duidelijk:

Kraampjes langs de straat zijn hier een manier van leven. Ze staan overal. Het is gemakkelijk om te zeggen dat ze illegaal zijn, maar het zijn soms behoorlijk stevige bouwwerken. Bovendien, als ze illegaal zijn dan lijkt me dat ze alleen mochten blijven omdat ergens iemand regelmatig een paar duizend frank aan steekpenningen krijgt.
De mensen hier worstelen om te overleven. Ik durf te wedden dat deze kraampjes niet veel opleveren en in een land waar ondernemingen en ondernemerschap nauwelijks bestaan… mooie manier om dit te belonen. Ik vraag je bij deze om een reactie achter te laten als je het eens bent met wat ik hier schrijf en de opvattingen van de missionaris net zo dom vind als ik. Niet hier, maar op het weblog van de missionaris.

Lezers reageerden echter ook op het weblog Our Man in Cameroon zelf. Op een gegeven moment greep Karis, de vrouw van de missionaris, in om haar man te verdedigen:

Jeetje! Nooit geweten dat mijn man zo veel ophef kon veroorzaken. We denken meestal dat alleen mensen die we kennen ons weblog lezen en die mensen weten hoe ze wat we schrijven moeten interpreteren, in plaats van het regel voor regel af te kraken zonder dat ze ons kennen. Trav, bedankt dat je een goed woordje voor ons doet. Dad A, bedankt voor de humor. Je maakt me altijd aan het lachen. Ik zou willen dat iedereen die hier en op het weblog van mijn man heeft gereageerd mijn man ook echt kende — dan zouden jullie zijn woorden niet zo scherp afkraken.
Hij en ik hebben het er vaak over gehad hoe vreselijk het is dat mensen hun middelen van bestaan worden afgenomen, en dat alles voor een bezoek van een paar dagen van de paus. Toen we maandag in de stad waren en zagen hoe spullen in vrachtwagens werden gegooid, werd ik er misselijk van. Meer dan eens zeiden we: “Maar hoe komen mensen nu aan eten voor vanavond? En voor morgen en overmorgen?” En het gaat nog veel verder…
En vandaag zag ik hoe hij mensen hielp om hun naaimachines, hun tafels, hun tassen met spullen verderop in onze straat neer te zetten toen de regering met de bulldozer langs kwam. Nee, dat werd niet voldoende in dit artikel benadrukt dat niet al onze gesprekken en daden weergeeft, maar jeetje… dat betekent niet dat mijn man zich niks van het lot van de mensen hier aantrekt! Misschien kan ik hem overhalen nog een artikel te schrijven, maar ik weet het niet zeker want misschien is het beter om het gewoon hierbij te laten in plaats van weer te worden afgekraakt. Ik stop nu maar. Een vrouw die het opneemt voor haar geweldige man zal mensen niet van mening doen veranderen.

De discussie eindigde hiermee niet. Dit pauselijk bezoek neemt vreemde wendingen in de blogosfeer!

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.